Krynica-Zdrój jest jednym z najbardziej znanych kurortów, określanych mianem „Perła Polskich Uzdrowisk”. Położona jest w Beskidzie Sądeckim na wysokości 560-620 m n.p.m. w malowniczych dolinach Kryniczanki i jej dopływów, Krynicę-Zdrój otaczają wzgórza Góry Parkowej i pasmo Jaworzyny Krynickiej.
Nasz pobyt rozpoczęliśmy od wizyty w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krynicy-Zdroju. Po obiedzie każdego popołudnia pieszo, lub autokarem udawaliśmy się do centrum miasta, aby spacerować deptakiem, smakować wody w pijalni głównej, wypoczywać nad fontanną w parku z pokazem świateł i muzyki …
Poniedziałek zaczęliśmy od wizyty wraz z przewodnikiem w Muszynie w Ogrodach Sensorycznych zaprojektowanych, w sposób zintensyfikowany i celowy oddziałując na zmysły pozawzrokowe w większym stopniu niż zwykle. Poza funkcją spacerowo-rekreacyjną ogrody spełniają także funkcje terapii. Ogród podzielony jest na strefy: zdrowia, zapachową, wzrokową, słuchową, dotykową i smakową.
Kolejnym naszym celem zwiedzania był Bardejów na Słowacji. Bardejów (Bardiejów) to zabytkowe miasto w północno-wschodniej Słowacji, położone nad rzeką Topľa na zachodnim krańcu Beskidu Niskiego. Miastu udało się uniknąć większych zniszczeń podczas ostatnich wojen dzięki czemu do czasów obecnych zachowało się tu wiele niezwykle cennych zabytkowych budowli oraz otoczony malowniczymi domami mieszczańskimi staromiejski rynek (námestie). Najcenniejszym zabytkiem Bardejowa jest zamykający północną pierzeję rynku imponujący trójnawowy gotycki kościół św. Idziego (Bazilika svätého Egídia). Świątynia ta wzniesiona została na początku XV wieku w miejscu starego klasztoru cystersów. W jej wnętrzu zachowało się 11 późnogotyckich ołtarzy z których na szczególna uwagę zasługuje ołtarz Marii Panny. Dla zwiedzających udostępniony jest także taras widokowy na wieży kościoła z którego rozpościera się przepiękny widok na okolicę oraz zabytkowe centrum miasta.
Wracając z Bardejowa odwiedziliśmy Tylicz. Za kościołem pw. Imienia Maryi w Tyliczu wybudowano dróżki różańcowe – kapliczki połączone “dziesiątkami” różańcowymi, nad którymi króluje Golgota przypominająca swym kształtem obraz wieży Babel. Na wzgórzu umieszczono tablice z cytatami oraz mądrościami ludowymi oraz pomniki m.in. Jana Pawła II, Kardynała Wyszyńskiego, ks. Jerzego Popiełuszki, biskupa Piotra Tylickiego, czy króla Kazimierza Wielkiego.
Schodząc z golgoty proboszcz parafii oprowadził nas po nowo wybudowanym kościele i cerkwi. Obecny stary kościół pw. św. św. Kosmy i Damiana to dawna cerkiew greckokatolicka zbudowana w latach 1738-1744 r. w typie sakralnego budownictwa zachodniołemkowskiego. To budynek trójdzielny, jednonawowy, z wieżą o konstrukcji słupowej. Cerkiew w całości jest drewniana, o konstrukcji zrębowej. Zabytek wieńczą trzy wieżyczki z hełmami. Warto zobaczyć wnętrza cerkiewne, a szczególnie ich najstarszy element – ikonostas późnobarokowy z elementami współczesnymi.
Trzeciego dnia odwiedziliśmy dwa miasta Stary Sącz oraz Piwniczną. Należy wspomnieć o Klasztorze klarysek w Starym Sączu – ufundowanym w 1280 przez św. Kingę − księżna krakowsko-sandomierska, wdowa po Bolesławie V Wstydliwym oraz właścicielka ziemi sądeckiej. 6 lipca 1280 zrzekła się na rzecz klasztoru swoich sądeckich posiadłości: miasta Stary Sącz, 28 wsi i sama została klaryską. W 1285 rozpoczęto budowę kościoła św. Klary (później dodano wezwanie Trójcy Przenajświętszej), który konsekrowano w 1332. W kolejnych wiekach był on wielokrotnie przebudowywany, jednak zachował on cechy świątyni gotyckiej, o czym świadczy m.in. sklepienie krzyżowo-żebrowe w prezbiterium i kaplicy znajdującej się pod chórem. Kościół ma układ jednonawowy o wydłużonym pięcioprzęsłowym korpusie i krótkim, węższym od korpusu łukiem prezbiterialnym. W ołtarzach bocznych na szczególną uwagę zasługują wizerunki świętego Antoniego i świętej Klary, które wyszły spod pędzla wspomnianego Szkota. Na drzwiach zakrystii znajdują się malowidła z XVII wieku, przedstawiające przeniesienie relikwii świętego Stanisława ze Szczepanowa oraz zwycięstwo Bolesława Wstydliwego.
Powracając do Krynicy wyjechaliśmy kolejką linowo-terenową na Górę Parkową. To szczyt mający wysokość 741 m n.p.m. Park na jej stokach jest doskonałym terenem spacerowym znajdującym się właściwie w centrum miasta. Został założony w roku 1810 – do dziś zachował się pierwotny układ ścieżek. Wśród leśnych gęstwin możemy odnaleźć wiele ciekawych zabytków i atrakcji: stawy, altany, statua Najświętszej Maryi Panny – Królowej Krynickich Zdrojów, Ławeczka Kraszewskiego. W pogodny dzień ze szczytu roztacza się przepiękna panorama Beskidu Sądeckiego, Beskidu Niskiego, a przy dobrej widoczności Tatr.
Środa to kolejne spotkanie z przewodnikiem, z racji tego że Pan Paweł jest pracownikiem nadleśnictwa zaprosił nas do Kamiennej położonej 17 km na północ od Krynicy. Jest to miejscowość znana z produkcji miodu i produktów pszczelich – Światowe Centrum Apiterapii, mieści się tu również Muzeum Pszczelarstwa. Pasieka “BARĆ” stoi właśnie w światowej enklawie. Pozyskując dary natury pragnie się nimi dzielić ze swoimi gośćmi. Miód, czy mleczko pszczele poza sprzedażą wykorzystywane są również do produkcji maści, kremów i roztworów EEP, które służą apiterapii czyli leczeniu produktami pszczelimi.
Znów przekroczyliśmy granice Słowacji, tym razem jadąc do Starej Lubowni. Nad miastem w północno-wschodniej części regionu Spisz na wapiennym wierzchołku o wysokości 711 m n.p.m. wznosi się Zamek Lubownia (Hrad Ľubovňa). W przeszłości spotykały się tu koronowane głowy państw, były w nim ukryte polskie skarby koronacyjne, był w nim więziony Maurycy Beniowski, słynny szlachcic, podróżnik i król Madagaskaru. W wyniku wielkiego pożaru w 1553 roku Zamek Lubownia po przebudowie uzyskał nowocześniejszy wygląd renesansowej twierdzy. Po oddaniu spiskich miast Węgrom znaczenie zamku zmalało, zaczął upadać i zamieniać się w ruiny. W ramach odnowy zamku udało się go pomyślnie zrekonstruować, a aktualnie mieści się w nim ekspozycja Muzeum Zamkowego. W 1991 roku została odnowiona i ponownie wyświęcona kaplica zamkowa, w której odbywają się msze święte. Oddzielną ekspozycją muzealną jest skansen w podzamczu. Tworzy go kolekcja budynków ludowych, która przypomina malowniczą osiadłość podzamcza.
Ostatniego dnia wracając do Drzewicy zatrzymaliśmy się w Kałkowie. W latach osiemdziesiątych XX wieku, w Kałkowie, z inicjatywy księdza Czesława Wali powstało sanktuarium pod wezwaniem Matki Bolesnej. Na jego terenie znajduje się między innymi Golgota – wysoka na 33 metry z kaplicami upamiętniającymi martyrologię narodu polskiego; Dom Jana Pawła II; Droga krzyżowa; Dęby pamięci; Pomnik katastrofy smoleńskiej.
Podsumowaniem wyjazdu była modlitwa nad grobem księdza Piotra Ostrowskiego pochowanego Starachowicach (wikarego parafii Drzewica), zmarłego przed rokiem który w swoich kazaniach często zwracał się do ludzi chorych dając im nadzieje ducha.
