W czwartek 18 maja 2023 r. 51 osobowa grupa pielgrzymów wraz z księdzem kapelanem Mariuszem Pałganem udała się autokarem na wyjazd pielgrzymkowy. Pierwszym przystankiem na naszej drodze było miasto Solec nad Wisłą – Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Przywitał nas gospodarz parafii Ksiądz Proboszcz Krzysztof Maj. Przedstawił nam 400 letnią historię kościoła, jak i bardzo ciekawą historię miasta. Świątynia pierwotnie istniała przy rezydencji arcybiskupów gnieźnieńskich. Parafia powstała prawdopodobnie w XIII w. Murowana kaplica zamkowa pw. Wniebowzięcia NMP była zbudowana przez Kazimierza Wielkiego w 1370, a następnie przekształcona w kościół parafialny. Kościół jest w stylu gotyckim, wzniesiony z kamienia i cegły. W latach 1976 – 1999 kościół restaurowano i odnowiono staraniem ks. Tadeusza Gębki. Nawiązując do Solca nad Wisłą nazwa pochodzi od prowadzonego handlu solą. Według legendy najstarsza wzmianka dotyczy wskrzeszenia Piotrawina w 1078 przez św. Stanisława, biskupa krakowskiego. W XI w. Solec stanowił gród arcybiskupów gnieźnieńskich, potem własność bożogrobców z Miechowa, od 1325 własność królewską i w tym czasie lokowane zostało miasto przez Władysława Łokietka. Kazimierz Wielki zbudował gotycki zamek, który był przekształcony w XVII w. przez Krzysztofa Zbaraskiego na rezydencję renesansową. Miasto, zniszczone w wyniku najazdów szwedzkich, podupadło, a prawa miejskie utraciło w 1869.
Po modlitwie udaliśmy się w drogę przez Bałtów do Kałkowa. Będąc na miejscu powitał nas Ksiądz Kustosz Sanktuarium w Kałkowie Godowie Zbigniew Stanios. Msza św. w intencji grupy i naszych rodzin odprawiona została o godzinie 12:00, po mszy udaliśmy się na grób budowniczego i pierwszego kustosza sanktuarium Księdza Czesława Wali - przyjaciela ludzi chorych na cukrzycę. Był naszym kapelanem PSD Ziemi Radomskiej i bratem w chorobie. W Kałkowie przeszliśmy stacje drogi krzyżowej, weszliśmy na Golgotę odwiedzając jej komnaty pełne historii i eksponatów. Pisząc o Kałkowie Godowie należy wspomnieć o działalności na rzecz drugiego człowieka, znajduje się tu: Dom Ludzi Starszych, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Hospicjum Ojca Pio. Na uwagę zasługuje piękny krajobraz ogrodu, w którym znajdziemy nawet małe ZOO ze zwierzętami. Nawiązując do wartości duchowych znajdziemy: Kaplice różańcowe, Dom Jana Pawła II, Figurę Chrystusa Króla, Kaplicę św. Ojca Pio, Oratorium dzieci nienarodzonych… Po zjedzeniu ciepłego obiadu w Domu pielgrzyma pojechaliśmy się w drogę do Wąchocka.
Po raz kolejny nasza grupa odwiedziła grób Księdza Piotra Ostrowskiego na cmentarzu w Wąchocku – wikarego pełniącego posługę w Drzewicy. Następnie zwiedziliśmy Klasztor Cystersów, gdzie brat ze wspólnoty klasztornej przedstawił nam historię i codzienne życie braci we wspólnocie. Klasztor w Wąchocku został zbudowany na przełomie XII i XIII wieku. Jest jednym z najpiękniejszych przykładów architektury romańskiej w Polsce. Fundatorem opactwa był w 1179 roku biskup krakowski Gedeon (Gedko). W 1656 roku klasztor najechały wojska księcia Siedmiogrodu Jerzego Rakoczego, spustoszyły miasto i okolicę, a klasztor pozbawiły bogatego archiwum, skarbca i cennych zabytków. Upadek zakonu cystersów w Wąchocku nastąpił w wyniku kasacji w 1818 roku przez władze carskie. Dopiero w 1951 roku odrodził się klasztor cysterski w Wąchocku. Staraniem konwentu i przy pomocy państwa podjęto restaurację tego cennego zespołu zabytkowego. W 1964 roku najwyższe władze Zakonu, podniosły klasztor na nowo do rangi Opactwa. W 2017 roku Prezydent RP, Andrzej Duda wpisał nasze opactwo na prestiżową listę „Pomników Historii”. Opactwo nadal swoją modlitwą i pracą służy Zakonowi i Kościołowi w tym przepięknym zakątku Ziemi Świętokrzyskiej.
Kolejny etap naszej podróży to Skarżysko Kamienna. Przed sanktuarium powitał nas Ksiądz Kustosz Jerzy Karbownik - budowniczy Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej. Grupę oprowadziła Pani przewodnik - przed Obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej wysłuchaliśmy historii dotyczącej kościoła, a przede wszystkim mogliśmy się pomodlić. Sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej powstało dzięki pierwszemu Ordynariuszowi Diecezji Radomskiej ks. biskupowi Edwardowi Materskiemu, wilnianinowi z pochodzenia. Ksiądz Biskup w dzieciństwie chodził z rodzicami do Ostrej Bramy, modlił się przed wizerunkiem Matki Bożej. Ukochał Ją i „zabrał w sercu”, w swoje dalsze życie. Po II wojnie światowej, wiedząc, że na Litwie granice są zamknięte, kościoły zamieniane na muzea czy magazyny – bał się, by z Ostrą Bramą nie stało się podobnie. Bardzo pragnął, by Imię Matki Miłosierdzia było rozsławiane na zachód od Wilna. W sanktuarium odwiedziliśmy: Bazylikę Mniejszą, Kaplicę Miłosierdzia Bożego.
W krużganku świątyni są miejsca Pamięci Narodowej: witraż Patronki Świętokrzyskiej, Armii Krajowej – Matki Bolesnej z Wykusu, tablica poległych w czasie II wojny światowej mieszkańców Skarżyska, płaskorzeźba Matki Bożej Katyńskiej – Golgota Wschodu z tablicą poświęconą tym, którzy zginęli w katastrofie Smoleńskiej, tablica Ponarska oraz poświęcona żołnierzom broniącym granic Polski w 1939 roku, gdy Związek Radziecki napadł na Polskę. 13.XI 2017 r. odsłonięto i poświęcono tablicę upamiętniającą przymusową służbę alumnów – żołnierzy w latach 1955 – 1980. Miejsca pamięci oglądaliśmy również w łuku ostrobramskim - tablice związane z historią naszej Ojczyzny i miasta. Idąc wokół bazyliki przeszliśmy stacjami drogi krzyżowej.
Pobyt w Skarżysku był ostatnim punktem naszego wspólnego pielgrzymowania w tym dniu. Serdeczne podziękowania kierujemy pod adresem naszego Kapelana Koła PSD w Drzewicy Księdza Mariusza Pałgana za przygotowanie i organizację naszego wyjazdu pielgrzymkowego.
