Poza wyjazdami w Tatry Polsko-Słowackie oraz nad morze, diabetycy z Drzewicy odwiedzili również ciekawe miejsca w naszym kraju – między innymi: Mazury, Krynicę Zdrój, Bieszczady, Województwo Wielkopolskie, Karpacz, Kudowę Zdrój…
25 września 2021 postanowiliśmy zwiedzić najbliższe atrakcje turystyczne oraz historyczne Powiatu Tomaszowskiego. Do naszej grupy dołączyły dzieci, będące czytelnikami Miejskiej Biblioteki Publicznej w Drzewicy wraz z pracownikami.
Początek wycieczki to Tomaszów Mazowiecki – Niebieskie Źródła. Rezerwat leży w dolinie rzeki Pilicy, na prawym jej brzegu. Powierzchnia rezerwatu wynosi 28,70 ha. Został utworzony w 1961, dla ochrony malowniczych źródeł krasowych o błękitnym zabarwieniu i zachowania ostoi licznych gatunków ptaków. Na jego terenie znajduje się las olchowy stanowiący ich ostoję. Rezerwat ten obejmuje także silnie pulsujące źródła typu limnokrenowego, które dają początek rzece Jana. Ich urok polega na tym, że woda wybija z dna piasek, który widziany przez taflę wody ma niepowtarzalną, niebiesko-błękitno-zieloną barwę, której odcienie zależą od stanu pogody, stopnia nasłonecznienia bądź zachmurzenia. Czysta woda z wapiennych źródeł pochłania promienie czerwone, a przepuszcza odbite od dna niebieskie i zielone, które można obserwować. Temperatura wody w miejscach wypływu wynosi około 9°C, w otaczającym je akwenie waha się od 6°C zimą do 11°C latem.
Przejechaliśmy około 5 km dalej w stronę Smardzewic na obrzeża miasta, podzieleni na dwie grupy pokonaliśmy 160 m podziemnej trasy Grot Nagórzyckich. Sztuczne wyrobiska znajdują się w południowej części Miasta Tomaszowa Mazowieckiego przy ulicy Pod Grotami, biegnącej nad Zalew Sulejowski na terenie byłej wsi Nagórzyce, obecnie dzielnicy Tomaszowa. Są pozostałością po podziemnej kopalni piasku szklarskiego, wydobywanego do potrzeb budowlanych i hutniczych w XVIII stuleciu i na początku XIX wieku. Groty składają się z licznych korytarzy, wnęk, zaułków i sal powstałych w trakcie procesu wydobywania piasku. Największe wyrobisko zwane "Salą Królewską" ma 30 m długości, 25 m szerokości, 3 m wysokości. Pozostałe jaskinie nosiły nazwę: Niedźwiedzia, Borsucza, Taneczna, Chowańcowa, Karkołomna i Złodziejska.
Powróciliśmy znów do centrum, jadąc na północ skręciliśmy na drogę prowadzącą do Spały. Tym razem to nie wspomniana miejscowość wypoczynkowa była dla nas punktem zatrzymania, tylko oddalona o 4 km Konewka. W 2005 roku na terenie byłej kwatery „Anlage Mitte” powstała Trasa Turystyczna „Bunkier w Konewce”. Budowa schronów w Konewce i Jeleniu była następstwem utworzenia w końcu 1939 r. w Spale siedziby ważnego niemieckiego ośrodka Dowództwa Wojskowego na Wschodzie. Obejmowało ono swoim zasięgiem wschodnie tereny okupowanej Polski (Generalnego Gubernatorstwa) i tereny Prus wschodnich graniczące z ziemiami zajętymi przez Związek Radziecki. Do zwiedzania udostępnione są między innymi: schron kolejowy długości 380 m, w którym znajdują się ekspozycja militariów, pojazdy wojskowe, modele schronów oraz niemieckich pociągów wojskowych, wystawy stałe związane z II wojną światową dotyczące fortyfikacji i uzbrojenia dowództwa Ober-Ost w Spale… ; schrony techniczne: hydroforni, kotłowni i elektrowni, z której do schronu kolejowego można przejść pod ziemią 80-cio metrowym odcinkiem kanałów technicznych.
Pełni wrażeń, szczególnie wśród najmłodszych uczestników wyruszyliśmy w drogę powrotną zatrzymując się w Studziannie na odpuście – co prawda data przypada na ostatnią niedzielę września każdego roku, jednak już dzień wcześniej u podnóża klasztoru można było nabyć na licznych straganach tradycyjne wyroby spożywcze, rękodzieło ludowe, odpustowe zabawki dla dzieci…
Całodzienne zwiedzanie zakończył obiad połączony z poczęstunkiem w postaci ciast, przygotowanych przez panie z naszego koła oraz biblioteki.
